Wszystko zaczęło się lata świetlne temu gdy moja babcia szyła mi sukienki, a ja marzyłam by mieć ubrania ze sklepu i jednocześnie szyłam ubranka dla moich lalek. Lata mijały a ja coraz bardziej oswajałam się z maszyną do szycia. Ostatecznie całe moje życie związałam z szyciem.

Kilka lat temu przeprowadziłam się na wieś, wtedy właśnie zostałam właścicielką własnej pracowni, którą moja rodzina nazwała Drewutnią. Może niektórzy pamiętają film Emil z Lonnebergi i słynne zawołanie: “Emil do drewutni”. Tak, to właśnie z tego wzięła się nazwa mojej pracowni, miejsca gdzie mogę w spokoju tworzyć swoje prace.

Uwielbiam tkaniny, ich ciepło i niezliczone możliwości. W mojej pracowni staram się korzystać z tkanin naturalnych i takich którym mogę nadać drugie życie.

Ciągle uczę się czegoś nowego by i tak wrócić do szycia.